In Vlaanderens velden ...

In Flanders Fields …

In Vlaanderens velden …

Stille, maar oorverdovende getuigen van hoe wreed de mens, de mensheid kan zijn. En toch, uit die zinloosheid, uit dat vele geleden verdriet straalt – hoe paradoxaal ook - de ongelofelijke kracht en het geloof van de zovele jonge mensenlevens die voor ons gevochten en gestreden hebben.

Mijn generatie (en nog meer die van onze kinderen) is opgegroeid in een wereld waar alles als (te) vanzelfsprekend geldt. Een welvaart die in het Westen maar op te rapen viel. Een vals, maar geruststellend gevoel dat onze vrijheden en onze overtuigingen onaantastbaar en eeuwigdurend zouden zijn.

De voorbije jaren zien we dit droombeeld stukje bij beetje afbrokkelen. Al te vaak staan we erbij en kijken we ernaar. Zo woedt er nu al sinds enkele jaren (opnieuw) een oorlog op het Europese vasteland waar (opnieuw) jonge mensen hun leven laten in een ongelijke en onnodige strijd. Ook in ons eigen land worden vrijheden en vrije meningen meer en meer bedreigd, door extremen en religies die geen tegenspraak dulden.

Dus laat ons stilstaan bij de vele offers van hen die voor ons gevallen zijn. Maar zorg ook dat we ons bewust worden van datgene waar zij voor streden, datgene dat wij horen te koesteren en te verdedigen. Maak ons weerbaar in een wereld waar onze samenleving onder druk komt, en onze verworvenheden op het spel staan.

Opdat we het niet zouden vergeten, opdat we hen niet zouden vergeten …

Lest we forget …